Marokańskie płytki cementowe są oryginalnym, ekskluzywnym a zarazem unikatowym materiałem wykończeniowym. Zwane „terazzo” były wytwarzane już w antyku, a ich popularność przypada na XIX i XX wiek. Do lat 50 ubiegłego wieku stosowano je jako element wystroju mieszkań, jak i przy renowacji zabytków. Płytki formuje się w procesie ręcznej produkcji z masy cementowej, piasku, marmuru oraz pigmentów nieorganicznych. Wpierw wylewa się w specjalnej formie jedno lub wielobarwną warstwę zewnętrzną, a później utworzony wzór zasypywany jest szarym cementem. Całość jest następnie prasowana pod dużym ciśnieniem w prasie hydraulicznej – stąd częsta nazwa płytek „mosaicos hidraulicos”. Ich powierzchnia jest bardzo gładka, jest to jednak cement z marmurem, a więc materiały z natury rzeczy nasiąkliwe. Mają one najczęściej jedną barwę, ale są też egzemplarze z wielokolorowymi deseniami, a nawet ze wstawkami z metalu. Dzięki ręcznej produkcji mają niepowtarzalny charakter. Jakiekolwiek wyszczerbienia, niedokładności oraz uszkodzenia na kantach są tylko ich atutem. Produkt niestety nie jest mrozoodporny, dlatego nadaje się wyłącznie do zastosowań wewnątrz pomieszczeń. Może być kładziony na podłodze ogrzewanej, ale należy pamiętać, aby cała instalacja była umieszczona 5 cm pod płytkami i że nie można doprowadzać do dużych wahań temperatury, gdyż to może powodować powstawanie rys lub spękań. Szczególnie pierwsze uruchomienie ogrzewania podłogowego powinno odbywać się bardzo delikatnie, na całkowicie wysuszonej podłodze i z minimalną temperaturą.
Płytki cementowe są bardzo trwałym materiałem wykończeniowym. W Polsce zachowały się obiekty liczące około 100 lat, w których płytki są oryginalnie ułożone i nie ma jeszcze nawet potrzeby ich odrestaurowania. Podłogi cementowe łatwo również znaleźć w krajach basenu Morza Śródziemnego i Półwyspu Iberyjskiego. Większość światowej produkcji jest wytwarzana w Maroku.